relacja
W pamięci i w wierszach
We wtorek 22 listopada 2022 odbyła się w naszej szkole miła,
a zarazem wzruszająca uroczystość – przekazanie portretu kalis-kiego poety, Roberta Starosławskiego, jego żonie, p. Barbarze Starosławskiej. Autorem obrazu, a jednocześnie inicjatorem tej imprezy był pan Jakub Multan, znany już w naszej placówce artysta, który w ubiegłym, roku szkolnym podarował nam portret patrona szkoły – księcia Bolesława Pobożnego.
Dlaczego akurat w „dwunastce” i właśnie tego dnia?
Otóż 22 listopada 2022 przypadła 58. rocznica urodzin Roberta Starosławskiego, który był nie tylko poetą, ale również nauczycielem i swoją karierę pedagogiczną rozpoczął w naszej szkole
i tu poznał swoją żonę, panią Barbarę.
W uroczystości wzięli udział: wspomniana już p. Barbara Starosławska (na zdj. po lewej), rodzina poety, jego przyjaciółka z liceum, nauczycielka języka polskiego ze szkoły podstawowej, p. Bożena Krupa z mężem oraz dyrekcja, nauczyciele i uczniowie naszej szkoły. Podczas spotkania wysłuchaliśmy pięknych interpretacji wybranych wierszy poety, wspomnień żony o Robercie Starosławskim oraz pięknej opowieści o przyjaźni z tym niezwykłym człowiekiem jego nauczycielki, p. Bożeny Krupy (na zdj. poniżej).
Na koniec p. Jakub Multan wręczył żonie pana Roberta Starosławskiego portret poety swojego autorstwa, co było najbardziej wzruszającym momentem tego spotkania.
Pani Barbara natomiast podarowała bibliotece szkolnej egzemplarz tomiku poezji z wierszami męża.
Poniżej zamieszczamy jeden z wierszy poety oraz zachęcamy
do wypożyczenia antologii poezji „Kryształowe słowa”, w którym można znaleźć między innymi liryki autorstwa Roberta Starosławskiego.
Credo
A nuż coś niezwykłego się zdarzy…
Wciąż żywię taką nadzieję.
Jeśli okazja się nie nadarzy,
Zmarnieję i oszaleję!
I już mnie nikt nie złoży do kupy,
Pomimo usilnych starań.
Kto moją ciężką winę odkupi,
Kiedy przepełni się czara?
Ładny obrazek mnie nie frapuje,
Ja myślę o czymś ogromnym.
Bacznie uwagę swoją kieruję
Wprost ku rzeczom wiekopomnym.
„Myślę więc jestem” – powiedział mędrzec.
Inny zaś wyrzekł te słowa:
„Żyję i zawsze wątpić będę”.
Taka jest życia osnowa!
Sądzę, że czasu ja nie roztrwonię,
Gdy będę myśleć o cudzie.
Pozwolę sobie i na zwątpienie.
I nigdy się tym nie znudzę.
